Odpowiedź:
Fakt, że korytarz ma wyjście, które nie spełnia wymagań wyjścia ewakuacyjnego nie oznacza, że nie jest drogą ewakuacyjną. Jeśli pracownik, chcąc wyjść z budynku, musi przejść tym korytarzem, nadaje mu to rangę drogi ewakuacyjnej. Każda droga komunikacyjna może być ewakuacyjną, jeśli prowadzi do wyjścia. Korytarz, jeśli nie prowadzi bezpośrednio do wyjścia ewakuacyjnego może stanowić element drogi ewakuacyjnej nazywany dojściem. Zadaniem znaków ewakuacyjnych w obiekcie jest ukierunkowanie strumienia ludzi zgodnie z przyjętą koncepcją ewakuacji, szczególnie w przypadkach, w których występuje więcej niż jedna droga ewakuacyjna. Podstawowa zasada rozmieszczania znaków ewakuacji wynika z polskich przepisów i stanowi, że z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym może pojawić się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, powinien być widoczny znak ewakuacyjny.
Uzasadnienie:
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, droga ewakuacyjna to cały odcinek drogi poziomej i pionowej do przebycia z dowolnego punktu budynku do wyjścia końcowego na przestrzeń otwartą lub do innej strefy pożarowej.
W myśl przepisów techniczno-budowlanych, przez sformułowanie droga ewakuacyjna należy rozumieć drogi komunikacji ogólnej w budynku, które służą celom ewakuacji ludzi. Stanowić je mogą drogi poziome, takie jak: korytarze, pasaże, hole, galerie, itp. oraz drogi pionowe, takie jak schody i pochylnie.
Droga ewakuacyjna w większości przypadków składa się z następujących odcinków:
- przejście ewakuacyjne,
- wyjście ewakuacyjne,
- dojście ewakuacyjne,
- wyjście ewakuacyjne końcowe.
Przejście to odległość w pomieszczeniu od najdalszego miejsca, gdzie może przebywać człowiek do wyjścia na drogę ewakuacyjną mierzoną wzdłuż osi przejścia (przejście może prowadzić przez trzy pomieszczenia, długość liczy się łącznie).
Dojście to odległość z pomieszczenia na drogę ewakuacyjną, z pomieszczenia do wyjścia na zewnątrz, lub do innej strefy pożarowej, lub do klatki schodowej obudowanej zamkniętej drzwiami EI30 i wyposażonej w oddymianie lub urządzenia zapobiegające zadymieniu.
Zgodnie z przepisami, parametry drogi ewakuacyjnej, takie jak: szerokość przejść ewakuacyjnych w pomieszczeniach, wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń, dróg ewakuacyjnych poziomych i pionowych, a także drzwi stosowanych na tych drogach, należy (przy uwzględnieniu wszystkich dodatkowych czynników) obliczać proporcjonalnie do maksymalnej liczby osób mogących się nimi ewakuować, przyjmując 0,6 m na każde 100 osób – przy uwzględnieniu ich minimalnych wymiarów, które są następujące: szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyjmując co najmniej 0,6 m na 100 osób, lecz nie mniej niż 1,4 m. Dopuszcza się zmniejszenie szerokości poziomej drogi ewakuacyjnej do 1,2 m, jeżeli jest ona przeznaczona do ewakuacji nie więcej niż 20 osób.
