Po raz pierwszy termin „powierzchnia terenu biologicznie czynna” pojawił się w pierwotnej treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dalej r.w.t.b. Wcześniej obowiązujące rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 14.12.1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, nie nawiązywało w swojej treści do pojęcia powierzchni biologicznie czynnej czy terenu biologicznie czynnego. Pojęcie to uznać należy zatem za stosunkowo nowe w polskim ustawodawstwie, niemniej ogromnie istotne z punktu widzenia obecnych możliwości realizowania procesów inwestycyjnych i potencjalnej oceny gruntów pod względem ich przydatności pod ewentualną zabudowę.

Powierzchnia biologicznie czynna 

Zgodnie z definicją legalną zawartą w pierwotnej treści r.w.t., przez pojęcie „powierzchni terenu biologicznie czynnej" rozumieć należy grunt rodzimy pokryty roślinnością oraz wodę powierzchniową na działce budowlanej, a także 50% sumy nawierzchni tarasów i stropodachów, urządzonych jako stałe trawniki lub kwietniki na podłożu zapewniającym ich naturalną wegetację, o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2.

Definicja ta została zmieniona w sposób zasadniczy przez rozporządzenie z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 56, poz. 461), które weszło w życie z dniem 8 lipca 2009 r.

Teren biologicznie czynny

Od tego momentu pojęcie „terenu biologicznie czynnego" (tutaj ustawodawca odszedł od nomenklatury „powierzchni terenu biologicznie czynnej") zostało zdefiniowane jako „teren z nawierzchnią ziemną urządzoną w sposób zapewniający naturalną wegetację, a także 50 % powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią, nie mniej jednak niż 10 m2, oraz wodę powierzchniową na tym terenie".

Różnice

Różnica pomiędzy definicją obowiązującą do 8 lipca 2009 r. i po tej dacie polega zatem w głównej mierze na zniesieniu ograniczenia zieleni kwalifikowanej jako biologicznie czynna powierzchnia do tych elementów tarasów i stropodachów, które urządzone są jako stałe trawniki lub kwietniki. Tego rodzaju uogólnienie ograniczy spekulacje dotyczące kwalifikacji danych elementów obiektu jako kwietnika, czy też trawnika, przy czym decydującym, kluczowym w tym zakresie parametrem umożliwiającym zaliczenie danej powierzchni do terenu biologicznie czynnego jest zapewnienie „zieleni" naturalnej wegetacji. Jednocześnie przepisy r.w.t. nie formułują definicji „naturalnej wegetacji", przy czym jest to pojęcie na tyle powszechne, że jego wykładnia językowa powinna być w tym przypadku wystarczająca do oceny i prawidłowej interpretacji definicji terenu biologicznie czynnego. I tak – zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego – wegetacją jest rozwój rośliny w ciągu roku, tym samym naturalna wegetacja będzie to proces rozwoju rośliny w warunkach naturalnych, przez co należy rozumieć jak się wydaje warunki, w których możliwe jest naturalne oświetlenie, nawodnienie i gleba, jako zasadnicze czynniki konieczne do funkcjonowania organicznego rośliny.
Z dniem 1.01.2018 r. § 3 pkt 22 r.w.t.b. został zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. d rozporządzenia z 14.11.2017 r. i zgodnie z aktualnym brzmieniem przez teren biologicznie czynny należy rozumieć teren o nawierzchni urządzonej w sposób zapewniający naturalną wegetację roślin i retencję wód opadowych, a także 50% powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią oraz innych powierzchni zapewniających naturalną wegetację roślin, o powierzchni nie mniejszej niż 10 m², oraz wodę powierzchniową na tym terenie. Więcej na ten temat w komentarzu dostępnym w LEX Budownictwo: Teren biologicznie czynny i jego wpływ na realizację procesów inwestycyjnych >

Więcej przydatnych materiałów znajdziesz w LEX:

Czy osoba, która kupi działkę, dla której MPZP zakłada zapewnienie powierzchni zielonej, będzie musiała wywiązać się z tego obowiązku? >

Czy inwestor przy budynku usługowo - mieszkalnym zobowiązany jest zapewnić co najmniej 25% powierzchni działki jako powierzchnię terenu biologicznie czynnego? >