Wójt ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji w postaci budowy stacji transmisji danych. Jej celem miało być zapewnienie dostępu do Internetu w gminie.
Grupa mieszkańców wniosła skargę na decyzję do sądu administracyjnego.
W ich ocenie organ nie ustalił czy zostały zachowane wartości graniczne parametrów fizycznych charakteryzujących oddziaływanie pola elektromagnetycznego stacji transmisji danych
WSA uznał skargę za zasadną.
W ocenie sądu organy nie dokonały właściwych rozważań i ustaleń w zakresie wyznaczenia granic obszaru obejmującego tzw. miejsca dostępne dla ludności.
WSA zwrócił uwagę, iż świetle definicji z art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska miejscami dostępnym dla ludności są także działki mające aktualnie przeznaczenie rolne, jeśli choćby potencjalnie mogą przebywać na nich ludzie.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Sąd podkreślił, iż brak zabudowy nieruchomości nie oznacza, że tego rodzaju tego rodzaju teren nie stanowi miejsca dostępnego dla ludności, skoro mogą na nim choćby potencjalnie przebywać ludzie, a nie stanowi on miejsca, do którego dostęp jest zabroniony lub niemożliwy bez użycia sprzętu technicznego.
Pojęcie „miejsc dostępnych dla ludności” należy wyraźnie odgraniczyć od pojęcia „terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową”, albowiem pojęcia te są rozważane i kwalifikowane przez prawodawcę odrębnie w kontekście dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów.
Zatem miejsce dostępne dla ludności nie musi być miejscem przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową, natomiast tereny przeznaczone aktualnie lub potencjalnie pod zabudowę mieszkaniową ze swej istoty są miejscami dostępnymi dla ludności – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Rzeszowie z 18 października 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 29/16, nieprawomocny
